امروزه مقوله توسعه دغدغه خاطر بسیاری از کشورهاست. نبود توازن در جریان توسعه بین مناطق گوناگون موجب ایجاد شکاف و تسریع نابرابری منطقهای میشود که خود مانعی در مسیر توسعه است. بر پايه مولفههاي مختلف پارادايم توسعه علاوه بر اينکه شرط لازم براي توسعه يافتگی يک جامعه وجود امکانات و سرانههاي لازم در ابعاد مختلف فرهنگی، اقتصادي و ... است، شرط كافی براي تحقق يافتن توسعه در يک جامعه توزيع عادلانه آن امکانات است كه در اغلب مناطق ايران اين خلأ مهم ديده میشود از این رو این پژوهش به دنبال بررسی تطبیقی میزان توسعه یافتگی شهرهای جدید استان تهران با تاکید بر مولفه های توسعه پایدار(کالبدی، اجتماعی و فرهنگی، زیست محیطی و اقتصادی) در دو شهر جدید پردیس و پرند می باشد. روش تحقیق براساس هدف کاربردی و براساس شیوه گردآوری داده ها توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری ساکنان دو شهر پرند و پردیس می باشند که با فرمول کوکران حجم نمونه تعیین و با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک پرسشنامه های محقق ساخته که با روش دلفی و آلفای کرونباخ روایی و پایایی آن سنجیده شده بود بین جامعه آماری توزیع گردید. برای آزمون فرضیات از روش تی تک نمونه ای و تی مستقل استفاده شده است که نتایج زیر حاصل گردید. میانگین شاخص های توسعه پایدار در شهر پردیس و پرند بزرگتر از سطح و میانگین شاخص در نظر گرفته شده می باشد و این بدان معنی است که از نظر ساکنان این دو شهر از لحاظ شاخصهای توسعه پایدار در سطح مطلوبی قرار دارد. در مقایسه تطبیقی دو شهر میانگین داده های پردیس بیشتر از پرند می باشد و این نشان می دهد از نظر پاسخ دهندگان شهر جدید پردیس شرایط بهتری از پرند دارد.

توسعه یافتگی شهرهای جدید توسعه پایدار پردیس پرند